Υπάρχει Δικαιοσύνη;

Πάντοτε σε μια θεατρική παράσταση οι καλλιτέχνες προσπαθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και την τέχνη τους. Και οι θεατές νοιώθουν μια ανείπωτη ευγνωμοσύνη όταν συμβαίνει ακριβώς αυτό.

Παρακολουθώντας την  παράσταση "Οι 12 ένορκοι" στο θέατρο Αλκμήνη, περάσαμε μέσα σε 90 λεπτά από όλες τις συναισθηματικές διακυμάνσεις, με τις αντίστοιχες εντάσεις να μας συνοδεύουν. Όλοι οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως είχαν καταπληκτικές ερμηνείες, έστω κι αν οι ρόλοι τους δεν ήταν ισομεγέθεις.

Η σκηνοθέτης Κωνσταντίνα Νικολαΐδη μεταφέρει με εξαιρετική μαεστρία το κινηματογραφικό έργο «12 angry men» σε μια μοναδική θεατρική παράσταση.

Η υπόθεση του έργου ήταν να καταλήξουν οι 12 ένορκοι σε μια ομόφωνη απόφαση για την ενοχή ή μη ενός 16χρονου κατηγορούμενου για φόνο. Ένας μόνο από τους ένορκους μπόρεσε να προβάλει αντίρρηση στην κατηγορία για λόγους όχι μόνο ανθρωπιάς -μιας και η ζωή του κατηγορούμενου εξαρτάτο από αυτή την απόφαση- αλλά και για τη δύναμη της ίδιας της αμφιβολίας. Και η αντίρρησή του δεν είχε να κάνει με το ότι θεωρούσε τον 16χρονο αθώο, αλλά δεν τον έβρισκε και ένοχο. 

Δύσκολο σενάριο με καίριες μεταφορές (ο ανεμιστήρας που δεν δούλευε αλλά πήρε μπρος όταν δόθηκε η ετυμηγορία, καθώς και η αναφορά στην πιο ζεστή μέρα του χρόνου σ' ένα κλειστοφοβικό δωμάτιο με 12 μεταξύ τους ξένους) αποδοσμένο από τους καλλιτέχνες με τρομερή δεξιοτεχνία, χρήση γλώσσας και ένταση φωνής. Τα  τόσο έντονα αποτυπωμένα στα πρόσωπά τους συναισθήματα έκαναν τους θεατές να νοιώθουν οι ίδιοι σαν ένορκοι που έπρεπε να αποδώσουν δικαιοσύνη.

Μια καλή θεατρική παράσταση πρέπει να μπορεί να συνοδεύει τον θεατή για όσο αυτός είναι ικανός να σκέφτεται στο υπόλοιπο του βίου του.
Και αυτή ήταν μια εξαιρετική παράσταση.

Δείτε το τρέιλερ της παράστασης εδώ