Σκουριασμένα όνειρα

Τα βλέπουμε παρατημένα στην άκρη του δρόμου, αραγμένα σε κάποια γωνία λιμανιών ή στοιβαγμένα σε κάποιες μάντρες. Είναι αυτοκίνητα, λεωφορεία, πλοία που αφού διένυσαν τη ζωή τους προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στους κατόχους τους, εκείνοι τα παράτησαν.
Και σε αυτή τη πορεία δεν υπάρχει γυρισμός. Πόσοι από εμάς αγοράσαμε καινούργιο αυτοκίνητο. Το πρώτο καιρό το περιποιόμαστε λες και είναι κάτι ζωντανό, μπορεί ακόμα να του δώσουμε και όνομα. Κατόπιν όταν φύγει η μυρωδιά του καινούργιου, αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε. Δεν μας νοιάζει που γρατσουνίστηκε, ούτε που κάποιος μας βαθούλωσε την πόρτα... τώρα αυτά θα σκεφτόμαστε, άλλωστε κάνει τη δουλειά του. Και έρχεται η δεύτερη γρατζουνιά και το δεύτερο βαθούλωμα. Λέμε ότι κάποια στιγμή θα τα φτιάξουμε όλα μαζί. Δεν το κάνουμε και τα αφήνουμε να σκουριάζουν και τότε έρχεται η πρώτη σκέψη της αντικατάστασης και της εγκατάλειψης.
Κάποια τέτοια κουφάρια έχουν δέσει με το περιβάλλον και έχουν δημιουργήσει εικόνες που αποτυπώνει πολύ εύγλωττα ο Γιώργος Καραβοκύρης στους πίνακες του.
Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει το ζωγραφικό έργο του, σε μία γκαλερί που έχει ξεχωρίσει στον ελληνικό εικαστικό χώρο, με ιστορία από το 1987. Παρόλο που η σκέψη της επίσκεψης σε μία γκαλερί μου δημιουργεί συνήθως αμηχανία, ωστόσο αυτός ο χώρος και τα συγκεκριμένα έργα δεν μπορούν να σε αφήσουν ασυγκίνητο. Αποτελεί μία εξαιρετική ευκαιρία για να ανακαλύψουμε πράγματα που δεν κάνουμε συνήθως...