Πρώτη μούρη στο Καβούρι

Το Μεγάλο Καβούρι, με το χαρακτηριστικό νησάκι και τα ερειπωμένα κτίρια πάνω του, αποτέλεσε για πολλούς πιτσιρικάδες της δεκαετίας του 80 σημείο αναφοράς για τη κατασκήνωση και το ελεύθερο κάμπινγκ.
Σήμερα επανερχόμενος σ' αυτά τα γνώριμα μέρη συνάντησα μια πλήρως οργανωμένη παραλία με ομπρέλες και ξαπλώστρες, ελεύθερο και άνετο πάρκινγκ και διαδοχικές καντίνες (προσωπικά θα τις χαρακτήριζα κάτι ανάμεσα σε beach bar και εστιατόριο). Η παραλία είναι αμμώδης με ρηχά νερά, ενώ λίγο πιο πάνω το τοπίο γεμίζει με πεύκα κι έναν παραλιακό δρόμο, ότι πρέπει για ποδηλάτες και για τζόκινγκ.
Την επισκέφθηκα απόγευμα Σαββάτου, μόλις είχε πέσει λίγο η ζέστη. Απολαύσαμε τον καφέ μας δίπλα στο κύμα, σε κλίμα απόλυτης χαλάρωσης, μιας και δεν παραλείψαμε να πάρουμε μαζί μας φτυαράκια και κουβαδάκια για τα παιδιά που απόλαυσαν και αυτά με τη σειρά τους το παιχνίδι στην άμμο.
Σε περίπτωση ξαφνικής λιγούρας οι τρανσφόρμερς - καντίνες διαθέτουν μενού εστιατορίου με ολίγον τσιμπημένες τιμές σε σχέση με τα προσφερόμενα πιάτα, όμως αν θες τη θάλασσα στα πόδια σου έχει και αυτό ένα τίμημα...